Στις μέρες μας

WORKING MAN'S DEATH

ιστορίες μιας "κουρελούς"

Σε συνέντευξή του στο «Εθνος» της Κυριακής, ο Γ. Καρατζαφέρης ρωτήθηκε γιατί δεν πρότεινε τον Μ. Βορίδη για υποψήφιο περιφερειάρχη του κόμματός του στην Αττική και απάντησε: «Φοβήθηκα ότι έχει μια ιστορία που με πάρα πολλή τέχνη την έχω καλύψει με τον Λεπέν, τα τσεκούρια λέω, για φαντάσου, ξαφνικά, 30 Οκτωβρίου, κάποιο "καλό παιδί" να μου πετάξει ένα βίντεο στον αέρα κι άντε μετά να τρέχω να εξηγώ».

...αυτήν εννοεί

O Μ. Βορίδης απάντησε άμεσα στον ραδιοφωνικό σταθμό ΦΛΑΣ: «ειλικρινά αισθάνομαι άσχημα διότι με την τοποθέτηση την οποία κάνει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. εμένα, προσωπικά σας το λέω, μου δημιουργεί κι ένα αίσθημα ότι ρε παιδί μου, μήπως αισθάνεται ότι του είμαι βάρος, μήπως τον εμποδίζω, ξέρω 'γω, σε κάτι, στην εξέλιξη την πολιτική του. Θα μου πείτε, πότε το αισθάνθηκε, γιατί αυτά, να τονίσω, είναι γνωστά επί πολύ μακρό χρονικό διάστημα, ενδεχομένως ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. έχει δεύτερες σκέψεις ή καινούργιες σκέψεις, αυτό είναι κάτι, ειλικρινά σας λέω, που θα το συζητήσω μαζί του, γιατί δε θέλω σε καμία περίπτωση να αποτελώ βάρος για οποιονδήποτε».

ένα μικρό αντιπροσωπευτικό κομμάτι του "πλούτου" της ΚΝΕ...

Γράφει ο σημερινός Ριζοσπάστης:

"Μαθητές και μαθήτριες από Αθήνα και Πειραιά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ (σ.σ. την Κυριακή 24 Οκτώβρη) και πήραν μέρος σε εκδήλωση που εντάσσεται στο πλαίσιο της πολύμορφης διαρκούς προσπάθειας της ΚΝΕ να φέρει σε επαφή τους νέους με την ιστορική αλήθεια, να αντλήσουν από αυτή διδάγματα και δύναμη για τους αγώνες. Το θέμα ήταν «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μέσα από τα σχολικά βιβλία».Στα διδάγματα που μεταφέρονται από το «τότε» στο «τώρα», στις διαχρονικές ευθύνες του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά τους πολέμους, στην ανυπέρβλητη προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και του κομμουνιστικού κινήματος σε όλες τις χώρες στην Αντιφασιστική Νίκη αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Διονύσης Αρβανιτάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του Κόμματος. Μίλησε στο νεανικό ακροατήριο για τις συνθήκες που οδήγησαν στον πόλεμο, τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών, τη θέση της ΕΣΣΔ και τη στάση του ελληνικού λαού και του ΚΚΕ. Ανάμεσα σε άλλα σημείωσε ότι «το ΚΚΕ, όπως και κάθε κομουνιστικό κόμμα στη δική του χώρα, πρωτοστάτησε στην πάλη και ενάντια στο φασισμό και ενάντια στη στρατιωτική επίθεση από πλευράς του φασισμού και ταυτόχρονα υπεράσπισε τη Σοβιετική Ενωση, τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Ηταν μια συνεπής αντιιμπεριαλιστική διεθνιστική στάση, όπως ήταν και η πάλη του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού»

Τα κνιτάκια λοιπόν στο πλαίσιο της αποκατάστασης της αλήθειας από το Κόμμα ΔΕΝ έμαθαν γιατί ο κόκκινος στρατός σταμάτησε στην Βουλγαρία ΟΥΤΕ για το περίφημο "αριστερό περιθώριο" του 10% που συμφώνησε ο Στάλιν με τους καπιταλιστές αλλά "αντιφασίστες" συμμάχους του για την Ελλάδα. Και το ρεπορτάζ κλείνει:

"Ενα μικρό αντιπροσωπευτικό κομμάτι από τον πλούτο της καλλιτεχνικής δημιουργίας που γέννησαν οι αγώνες παρουσίασε η Ορχήστρα της ΚΝΕ, αποδίδοντας «με ψυχή» αντάρτικα και πολιτικά τραγούδια. Παράλληλα, νέοι μαθητές πλαισίωναν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα διαβάζοντας στίχους του Μπρεχτ, του Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη, από το Θέατρο στο Βουνό, τον όρκο του μαχητή του ΔΣΕ, κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη και από την απολογία της Ηλέκτρας Αποστόλου"

Τώρα μάλιστα! Βάρκιζα; Ποιά Βάρκιζα;

τα μαγειρέματα της ΓΑΔΑ

Μία είδηση έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα:

“Ο δραπέτης Βασίλης Παλαιοκώστας βρίσκεται, όπως όλα δείχνουν, πίσω από το δέμα - βόμβα που προκάλεσε τον θάνατο, στις 24 Ιουνίου, του υπασπιστή και στενού συνεργάτη του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Γιώργου Βασιλάκη. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», συνολικά δεκατέσσερα αποτυπώματα που ανήκουν στον κακοποιό, παλαμικά και δακτυλικά, έχουν βρεθεί στον φάκελο μέσα στον οποίο είχε τοποθετηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός”…

Και συνεχίζει σε άλλο σημείο: «άτομα που κινούνται στον σκληρό πυρήνα των αντιεξουσιαστών και έχουν φωτογραφηθεί ως διαχειριστές του λεγόμενου «επαναστατικού ταμείου» είχαν μεσολαβήσει προκειμένου να φτάσουν στα χέρια του Βασίλη Παλαιοκώστα δύο «καθαρά» πιστόλι… κλπ κλπ»

Τα δεδομένα είναι ότι οι αδελφοί Παλιοκώστα, επί δεκαετίες σημεία αναφοράς της κοινωνικής ληστείας, ουδέποτε σκότωσαν. Είχαν πολλές ευκαιρίες να το κάνουν αλλά δεν το έκαναν. Και να λοιπόν που για χάρη των «διαπλεκόμενων» με τον αντιεξουσιαστικό χώρο καταστρατηγούν μια συνειδητά επιλεγμένη τους θέση.

Ξεδιπλώνεται λοιπόν εν μέσω άθλιων αυθαιρεσιών «στον χώρο του αοράτου» μια στρατηγική. Η διεύρυνση της εγκληματοποίησης στις παρυφές ενός πολιτικού χώρου για να περιθωριοποιηθεί η κοινωνική του προταγματική. Ποια προταγματική; Αυτή που θα βρεθεί απέναντι σε καταστάσεις σαν κι αυτή που περιγράφεται σε μια άλλη σημερινή είδηση:

«Πριν από λίγες ημέρες, υπεγράφη στην Ελλάδα η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας, που καθορίζει αμοιβές κάτω και από τα χαμηλότερα όρια ημερομισθίων και μισθών της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Το γεγονός ότι η σύμβαση αυτή υπεγράφη σε επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον επισφαλή, από πολλές απόψεις, κλάδο της φύλαξης (security) θεωρείται ότι συνιστά προπομπό και για σειρά άλλων επιχειρήσεων στον χώρο των υπηρεσιών. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της σύμβασης είναι ότι συνδέεται και με τους όρους που θέτει ο πελάτης της εταιρείας. Δηλαδή, το ύψος των αμοιβών καθορίζεται βάσει των δυνατοτήτων που έχει ο πελάτης στον οποίο η εταιρεία θα παράσχει υπηρεσίες για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η εξέλιξη αυτή, απλώς, έρχεται να ενισχύσει το βασικό συμπέρασμα: ότι το νέο μοντέλο της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, που στηρίζεται όλο και περισότερο σε όρους ατομικών συμβάσεων, τείνει να μετεξελιχθεί σε κανόνα. Την ίδια ώρα, τα ποσοστά της μερικής απασχόλησης διπλασιάζονται».

η γαλακτοκομία των "άκρων" και λίγα λόγια για μια πλατεία

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το ψηφιακό μελάνι της χτεσινής ανάρτησης και ο Αλαβάνος μαζί με την εκλογική του κουστωδία δέχτηκε γιαούρτια και αυγά κατακέφαλα από φασιστοειδή στην πλατεία Αγ. Παντελεήμονα. Πριν από λίγες ώρες παρόμοια επίθεση δέχτηκε και η Πορτάλιου μαζί με τη δική της κουστωδία. Ο Αλαβάνος άφησε να εννοηθεί ότι υπήρξε ένα είδος συνεννόησης για την επίθεση μεταξύ αστυνομίας και ασπόνδυλων. Μπα! Αφού τα είπε ο Μάνφρεντ χτες: «αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι φοβούνται και οι ίδιοι ότι θα πέσουν θύματα ακροδεξιών»... Είδαν λοιπόν οι μπάτσοι τους ακροδεξιούς να εξοπλίζονται με ρόπαλα και γαλακτοκομικά και την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια μήπως και «στοχοποιηθούν».

Πέρα όμως από την επικίνδυνη γελοιότητα της κατάστασης υπάρχουν και μερικά πράγματα που πρέπει να επικοινωνηθούν.

-Χρησιμοποιήθηκε και πάλι η «θεωρία των δύο άκρων». Τι θα έλεγε λοιπόν ο Αλαβάνος αν ο ιδεολογικός του αντίποδας Άδωνις δεχόταν επίθεση από αναρχικούς στα Εξάρχεια; Κάθε θεωρία χτίζεται πάνω σε κάποια θεμελιώδη αρχή και ακολουθεί μια αυστηρά λογική συνέπεια που δύσκολα αμφισβητείται. Αν όμως αφαιρεθεί η θεμελιώδης αρχή τότε γκρεμίζεται και η λογική συνέπεια. Η «θεωρία των άκρων» λοιπόν βασίζεται σε εσφαλμένα θεμέλια. Με κάποιο μαγικό τρόπο αποσιωπείται το ιστορικά αποδεδειγμένο γεγονός ότι οι αναρχικοί δεν γουστάρουν κανέναν «πολιτικό». Στις 19 Ιούλη του 2006 ο Τσίπρας γιαουρτώθηκε από αναρχικούς πάνω στην πλατεία Εξαρχείων. Θα γιαουτρωνόταν ποτέ ο Άδωνις ή ο Μιχαλολιάκος πάνω στην πλατεία Αγ. Παντελεήμονα από την «επιτροπή κατοίκων»; Υπάρχει περίπτωση να περνούσε αλώβητος υπουργός από την πλατεία Εξαρχείων; Όμως, η «επιτροπή κατοίκων» είναι που συναντήθηκε με τον τότε υπουργό δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκη στα μέρη της…

-Η υπόθεση της πλατείας Αγ. Παντελεήμονα έχει κακοφορμίσει. Και δεν είναι τα 20 παπούδια και οι 15 καραφλοί πράκτορες που μαζεύονται στις φασιστοσυνάξεις της «επιτροπής». Είναι πολλοί κάτοικοι με την συνδρομή των μπάτσων στο πλαίσιο της αντιμεταστευτικής πολιτικής. Υπάρχουν κεντρικές επιλογές, υπάρχει η εμπλοκή του Λάος, υπάρχουν οι διμοιρίες των χρυσαύγουλων, υπάρχουν νταβάδες, υπάρχει η πλάτη της γειτονιάς και μια «πραγματική λύση» σε ένα πραγματικό πρόβλημα το οποίο στην ουσία είναι ένα: οι αφγανοί. Η Αριστερά στην περιοχή από καταβολής του προβλήματος κινήθηκε μεταξύ αδιαφορίας, αποσπασματικότητας και ανυπαρξίας. Οι αναρχικοί/αντιεξουσιαστές επιλέξαμε εσφαλμένες –κρίνοντας και εκ του αποτελέσματος- πρακτικές. Όμως, υπάρχει η εμπειρία, η δυναμική και ανεκτίμητη συλλογική ευφυΐα για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση πριν κακοφορμίσει ολόκληρη η τριγύρω περιοχή. Η πορεία στην πλατεία Αττικής πριν από μερικές μέρες με τη συμμετοχή των αφγανών είναι μια παρακαταθήκη που επιδέχεται πολλών προεκτάσεων σε τόπο και χρόνο. Συνεχίζουμε λοιπόν…

τρελή διασκέδαση από τον Μάνφρεντ

Ο εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη μεταχείριση, Μάνφρεντ Νόβακ , σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, παρουσίασε τα ευρήματά του από την αποστολή του στην Ελλάδα. Ανακάλυψε διάφορα, όπως:

«Καμία από τις εγκαταστάσεις κράτησης μεταναστών δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συμμορφώνεται με ελάχιστα διεθνή πρότυπα ανθρώπινης μεταχείρισης κρατουμένων». ..ή ότι:

«υπάρχουν ελάχιστα ιατροδικαστικά, αποδεικτικά στοιχεία και συνάντησα λίγες περιπτώσεις που συνιστούν βασανιστήρια».

Αλλά εκείνο που εν μέσω όλων αυτών των μεταξύ μας αυτονόητων αποτελεί διασκεδαστική δήλωση είναι η εξής:

«…ενώ ανέμενα να βρω και Έλληνες κρατούμενους, ύστερα από συμπλοκές μεταξύ αλλοδαπών και ρατσιστικών ομάδων, δεν βρήκα παρά μόνο αλλοδαπούς κρατούμενους. Και μάλιστα, ακόμα και αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι φοβούνται και οι ίδιοι ότι θα πέσουν θύματα ακροδεξιών, αν θεωρηθεί ότι δείχνουν ευνοϊκή μεταχείριση προς τους μετανάστες».

Το πρώτο συνιστά παράδοξο μόνο για επιτηδευμένα ανυποψίαστους αλλά το δεύτερο προσφέρει τρελή διασκέδαση… Μα, μπάτσοι να φοβούνται ακροδεξιούς;

Προσέξτε τους συγγραφείς αυτού του βιβλίου: εθελούσιες "δηλώσεις" ή δηλώσεις εθελοδουλείας;

Ας παρακολουθήσουμε μια απάντηση στον τίτλο του βιβλίου, όχι ενός "βίαιου"αναρχικού, αλλά του Ασημάκη Πανσέληνου, αδιαμφισβήτητα αριστερού ουμανιστή. Αφορά άρθρο του Ν. Καζαντζάκη για τον ισπανικό εμφύλιο 1936-39:

Ο Νίκος Καζαντζάκης, σταλμένος από μια δεξιά εφημερίδα, στο στρατόπεδο του Φράνκο, τα μπέρδεψε λίγο από την άποψη ετούτη. Απόφυγε ή δεν μπόρεσε, με απαράδεχτο τρόπο, να καταλάβει το απλό νόημα των γεγονότων – χάθηκε μέσα σε ανεπίκαιρες φιλοσοφικές γενικεύσεις.

Ξεχώρισε, λεει, πίσω από τις πρόσκαιρες μάσκες, κόκκινες ή μαύρες, που φορούσαν οι αντιμαχόμενοι, το όλο πάθος και φλόγα γυμνό πρόσωπο του Ισπανού. Το ίδιο αυτό πρόσωπο το είδε πριν λίγα χρόνια στις ταυρομαχίες…Τώρα παραστεκόταν σε όμοιο πόλεμο όχι πια ανθρώπου και ταύρου παρά ανθρώπου και ανθρώπου. Και σε όλα τούτα έβλεπε ο συγγραφέας «την προαιώνια μυστηριώδη μέθη που δίνει το αίμα»… «Την επιστροφή στις ρίζες του ανθρώπου και του ζώου»…Είδε ένα στρόβιλο, λέει, ανθρώπινο, πέρα από τη λογική και από το συμφέρο». Σωστά πλην άκαιρα πράγματα. Έτσι εξίσωσε, θέλοντας και μη τις δυο παρατάξεις κι έριξε την ευθύνη στη μοίρα.

Τη Μαδρίτη, την είδε από μακριά, από το στρατόπεδο των εθνικιστών, να καίγεται από τις μπόμπες (όπως και το Τολέδο), και σκέφτηκε πως πρέπει να βιαστούμε να δούμε ό,τι πιο όμορφο απόμεινε στη γης πριν το αφανίσουν οι σκοτεινές δυνάμεις! Η στάση του δεν ήταν στάση σύγχρονου ανθρώπου με προσανατολισμένη καρδιά, παρά μάλλον ψυχρού ανθρωπολόγου που πήγε επιτόπου να επιβεβαιώσει τις ζωώδικες καταβολές του ανθρώπινου είδους, σα να τις είχε αμφισβητήσει κανείς.

Τώρα, τις μέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, διάβασα την απολογία του Γάλλου φιλόσοφου Ρεζί Ντεμπρέ, που πιάστηκε αντάρτης στην Βολιβία, μπροστά στους δικαστές που τον καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη. Είναι η ακραία αντίθετη αντίληψη του Νίκου Καζαντζάκη. «Ο καθένας οφείλει, λέει, να αποφασίζει σε ποιο στρατόπεδο ανήκει – με τη βία που καταπιέζει ή με τη βία που απελευθερώνει; Εγκλήματα γίνονται και από τις δύο πλευρές. Για ποια απ’ αυτά αποφασίζουμε να φέρουμε τη συλλογική ευθύνη; Να είμαστε συνένοχοι και όργανά τους; Εσείς διαλέξατε ορισμένα. Εγώ άλλα».

Ήξερε βέβαια και τότε ο καθένας σε ποιο στρατόπεδο ανήκε, μα η δημοκρατία επέμβαινε με τα λόγια και ο φασισμός με τις μπόμπες…

Ασημάκης Πανσέληνος, 1984

Φωτογραφία από την Ισπανία, 1936, στρατόπεδο αντιφασιστών