Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

οικονομική ενίσχυση για τις εγγυήσεις των συλληφθέντων του αναρχικού Ρεσάλτο


Ύστερα από την αστυνομική έφοδο το απόγευμα του Σαββάτου 5 Δεκέμβρη στον χώρο του Ρεσάλτο, οι 22 σύντροφοι και συντρόφισσες αφέθηκαν ελεύθεροι από τα δικαστήρια του Πειραιά τα ξημερώματα της Τρίτης 8 Δεκέμβρη.


Για την μη προφυλάκισή τους αλλά και για να αφεθούν ελεύθεροι έως την εκδίκαση της υπόθεσης, τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι καθώς και υψηλές χρηματικές εγγυήσεις.


Το συνολικό χρηματικό ποσό των εγγυήσεων ανέρχεται στα 51.000 ευρό.

Πιο συγκεκριμένα: σε έναν από τους συλληφθέντες η εγγύηση είναι 15.000 ευρό, σε τρεις από 5.000 ευρό ο καθένας-καθεμία και σε άλλους-ες εφτά η εγγύηση είναι από 3.000 ευρό.


Το σύνολο των χρηματικών εγγυήσεων πρέπει να κατατεθεί έως την Πέμπτη 17 Δεκέμβρη αλλά για να αποφευχθούν τυχόν γραφειοκρατικές εμπλοκές τα χρήματα της οικονομικής ενίσχυσης είναι σκόπιμο να συγκεντρωθούν έως την Τρίτη 15 Δεκέμβρη.


Για την οικονομική ενίσχυση των 22 συλληφθέντων του Ρεσάλτο, λοιπόν, αλλά και για την έγκαιρη αποπληρωμή των χρηματικών τους εγγυήσεων, συγκροτήθηκε ταμείο αλληλεγγύης.

Η συνδρομή όλων μας σε αυτό κρίνεται απαραίτητη έτσι ώστε τις επόμενες ημέρες να μαζευτεί το συνολικό ποσό των υψηλών χρηματικών εγγυήσεων.


Για τον λόγο αυτό αλλά και για την αμεσότερη και βέβαιη συγκέντρωση των χρημάτων επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με την ηλεκτρονική διεύθυνση tameio22@espiv.net .

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

όταν φθίνουν οι οπώρες...



Εν λευκώ προσανατολισμοί
δύσκολος θάνατος και το άλλο του πράγματος
Αχ Σαπφώ σάιλεντ γούμαν
ταξιδεύοντας στη δροσερή νύχτα
μαραμπού τραβέρσο και πούσι
65 χρόνια προσμονή
μια εποχή στην κόλαση
οι κατάλογοι οι ωδές και το συνεχές ωράριο
γεννεαλογία στην ίσαλο γραμμή
αμφίβιοι έρωτες η πέτρα της τρέλας
τα χίλια δέντρα ύμνοι κι αποσπάσματα
άπαντα άπαντα άπαντα
σε κβαντικό δρυμό
πορεία στο χρόνο σάτυρες
το ημερολόγιο της αυριανής εξορίας
οδύσσεια βάρδια ουράνιο σημάδι
στα ίχνη του ανέμου
τα όνειρα της αϋπνίας
όσο πλησιάζει το μέλλον απομακρύνεσαι
κι εσύ που νομίζεις ότι τώρα διαβάζεις ένα ποίημα
δεν αντιλήφθηκες ακόμη ότι όλες αυτές οι φράσεις
είναι απλά μερικοί τίτλοι
από την ποιητική συλλογή της βιβλιοθήκης μου;

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Για κάποιες νύχτες που...


Σου στέλνω τον πίνακα που έχει φύγει εδώ και καιρό από τα χέρια μου αλλά επιστρέφει κι επιστρέφει συχνά για να ισορροπεί τις νύχτες σαν παραθυρόφυλο που το πηγαίνει πέρα δώθε ο αέρας αλλά δεν χτυπάει στον τοίχο για να μην με ξυπνήσει. Ένα διακριτικό θρόισμα. Έχω αρχίσει να αποσυντίθεμαι και τα κομμάτια μου γλιστράνε στην Πατησίων, περνάνε μπροστά από την κατάληψη αλλά δεν γυρίζουν να κοιτάξουν, την Αλεξάνδρας, την Πέτρου Ράλλη...και πάλι δεν γυρίζουν να κοιτάξουν. Μετά πάλι, κάθε απόγευμα τα κομμάτια μου γυρίζουν από τα μεθυσμένα τους μικρά ταξίδια, παίρνουν τη θέση τους σε συνελεύσεις, περνάνε ξυστά από τις παθολογίες, κάνουν πως δεν ακούνε τις μικρές κακεντρέχειες, πεταρίζουν από χαρά στις πιο γλυκές χειρονομίες, ξεβράζουν τα νοήματα από τα μεθυσμένα τους ταξίδια, ομονοούν και χαμογελάνε. Αυτός είμαστε λένε και δείχνουν τη μεσήλικη συμπύκνωσή μου. Ετοιμάζονται να ξαπλώσουν και με φωνάζουν να τα αγκαλιάσω σαν ένα φθαρμένο σεντόνι που δεν προφταίνει να ξηλώνει τα φτέλια του για να καμωθεί το καινούργιο. Κι εγώ πάω σιγά σιγά.
Σε συμμερίζομαι περισσότερο απ' ό,τι φαντάζεσαι. Ακούω τα δικά σου γλιστρίματα, χρησιμοποιώ τους κοινότυπους κώδικες για να τους μιλήσω, ασκώ τις μικρές μου σιωπές μετά από φλύαρα ξεφυσήματα αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να συνεισφέρω ουσιαστικά στα προσωπικά μας δράματα. Απλά είμαστε, μόνοι, μαζί, αστρόσκονη που διασκεδάζει στα κύτταρά μας, βασανίζεται από τις φοβίες μας, τσαντίζεται από την αλόγιστη έκθεση αλλά δεν είμαι και σίγουρος ότι βιάζεται να ακολουθήσει το δρόμο της χωρίς εμάς. Θραύσματα χαρωπού σύμπαντος με χάχανα, μοναξιές και ακαταλαβίστικους φθόγγους με το δάχτυλο στο γενικό διακόπτη να σαρκάζει την επιφάνεια των χειρονομιών μέχρι να κάνει την οριστική και τελεσίδικη κίνηση. Ωραία!

Τα σέβη μου

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

μαθήματα του Δεκέμβρη

Σάββατο απόγευμα/πορεία από την κατάληψη της Λυρικής στο πάρκο κύπρου και πατησίων/σάββατο βράδυ/ και πάλι πίσω με τα πόδια στην Ακαδημίας για το αφημένο δίτροχο/ οι καιροί/ υγρασία/στους δρόμους και στα μάτια/ η κατάληψη έληξε/ θραύσμα Δεκέμβρη/πατησίων/ στα πεζοδρόμια/ αρχίζω να περπατάω στις κίτρινες ράγες για τους τυφλούς κλείνοντας τα μάτια/ τ' ανοίγω περιστασιακά/ φοβισμένα/ μα τί κάνω;/ σκοτάδι/ φως/ αφήνομαι στο σκοτάδι/ σκουντουφλάω στην αδιαφορία των περαστικών/ η δική μου αμφίεση για την γιορτή της "τέχνης"/ ανοίγω τα μάτια βρίζοντας/ ΑΣΟΕΕ/ μουσείο/ ΕΜΠ/ Εξάρχεια/ Στουρνάρη/ ζαλίζομαι/ η γεωμετρία των προπυργίων της ανυπακοής/ συνεχίζω να περπατάω με κλειστά μάτια στις κίτρινες πέτρινες ράγες/ Ακαδημίας/ η κλούβα της αστυνομίας λείπει/ δυο κατωθρώσκοντα πρεζάκια ζητιανεύουν μπροστά στην είσοδο της πρώην ανωθρώσκουσας κατειλημμένης Λυρικής/ τους φιλεύω/ χαμογελάω ειρωνικά/ στην κανονικότητα που επιστρέφει με την εγκατάλειψη του ανθρώπινου/ δακρύζω/ και σκέφτομαι/ την εξέγερση/ το θραύσμα/ που με έμαθε να πασχίζω να μετατοπίζομαι/ από το φως στο σκοτάδι/ να μπαίνω στη θέση του άλλου/ να γίνομαι τυφλός για να εκτιμώ το φως και την αγωνία/ να μοιράζομαι το μίσος για την αδιαφορία/ αυτό δεν είναι αλληλεγγύη;

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

η κομμούνα της πατησίων

το κυλικείο
το τυπογραφείο
η σκάλα
το αμφιθέατρο
η υπόμνηση
ο διάδρομος...
...απογείωσης

στους δρόμους της Αθήνας